Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 春 [4] => 夜 [5] => 阑 [6] => , [7] => 春 [8] => 恨 [9] => 切 [10] => , [11] => 花 [12] => 外 [13] => 子 [14] => 规 [15] => 啼 [16] => 月 [17] => 。 [18] => 人 [19] => 不 [20] => 见 [21] => , [22] => 梦 [23] => 难 [24] => 凭 [25] => , [26] => 红 [27] => 纱 [28] => 一 [29] => 点 [30] => 灯 [31] => 。 [32] => < [33] => / [34] => p [35] => > [36] => < [37] => p [38] => > [39] => 偏 [40] => 怨 [41] => 别 [42] => , [43] => 是 [44] => 芳 [45] => 节 [46] => , [47] => 庭 [48] => 下 [49] => 丁 [50] => 香 [51] => 千 [52] => 结 [53] => 。 [54] => 宵 [55] => 雾 [56] => 散 [57] => , [58] => 晓 [59] => 霞 [60] => 晖 [61] => , [62] => 梁 [63] => 间 [64] => 双 [65] => 燕 [66] => 飞 [67] => 。 [68] => < [69] => / [70] => p [71] => > ) Array ( [0] => 更 [1] => 漏 [2] => 子 [3] => · [4] => 春 [5] => 夜 [6] => 阑 )
五代·毛文锡的简介
唐末五代时人,字平珪,高阳(今属河北人),一作南阳(今属河南)人。年十四,登进士第。已而入蜀,从王建,官翰林学士承旨,进文思殿大学士,拜司徒,蜀亡,随王衍降唐。未几,复事孟氏,与欧阳烔等五人以小词为孟昶所赏。《花间集》称毛司徒,著有《前蜀纪事》《茶谱》,词存三十二首,今有王国维辑《毛司徒词》一卷。
...〔► 毛文锡的诗(38篇)〕