Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 倾 [4] => 国 [5] => 倾 [6] => 城 [7] => 恨 [8] => 有 [9] => 馀 [10] => , [11] => 几 [12] => 多 [13] => 红 [14] => 泪 [15] => 泣 [16] => 姑 [17] => 苏 [18] => , [19] => 倚 [20] => 风 [21] => 凝 [22] => 睇 [23] => 雪 [24] => 肌 [25] => 肤 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 吴 [35] => 主 [36] => 山 [37] => 河 [38] => 空 [39] => 落 [40] => 日 [41] => , [42] => 越 [43] => 王 [44] => 宫 [45] => 殿 [46] => 半 [47] => 平 [48] => 芜 [49] => , [50] => 藕 [51] => 花 [52] => 菱 [53] => 蔓 [54] => 满 [55] => 重 [56] => 湖 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 浣 [1] => 溪 [2] => 沙 [3] => · [4] => 倾 [5] => 国 [6] => 倾 [7] => 城 [8] => 恨 [9] => 有 [10] => 馀 )
五代·薛昭蕴的简介
薛昭蕴,字澄州,河中宝鼎(今山西荣河县)人。王衍时,官至侍郎。擅诗词,才华出众。《北梦琐言》:薛澄州昭蕴即保逊之子也。恃才傲物,亦有父风。每入朝省,弄笏而行,旁若无人。好唱《浣溪沙》词。
...〔► 薛昭蕴的诗(4篇)〕