Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 曾 [4] => 子 [5] => 衣 [6] => 敝 [7] => 衣 [8] => 以 [9] => 耕 [10] => 。 [11] => 鲁 [12] => 君 [13] => 使 [14] => 人 [15] => 往 [16] => 致 [17] => 邑 [18] => 焉 [19] => , [20] => 曰 [21] => : [22] => “ [23] => 请 [24] => 以 [25] => 此 [26] => 修 [27] => 衣 [28] => 。 [29] => ” [30] => 曾 [31] => 子 [32] => 不 [33] => 受 [34] => , [35] => 反 [36] => , [37] => 复 [38] => 往 [39] => , [40] => 又 [41] => 不 [42] => 受 [43] => 。 [44] => 使 [45] => 者 [46] => 曰 [47] => : [48] => “ [49] => 先 [50] => 生 [51] => 非 [52] => 求 [53] => 于 [54] => 人 [55] => , [56] => 人 [57] => 则 [58] => 献 [59] => 之 [60] => , [61] => 奚 [62] => 为 [63] => 不 [64] => 受 [65] => ? [66] => ” [67] => 曾 [68] => 子 [69] => 曰 [70] => : [71] => “ [72] => 臣 [73] => 闻 [74] => 之 [75] => , [76] => ‘ [77] => 受 [78] => 人 [79] => 者 [80] => 畏 [81] => 人 [82] => ; [83] => 予 [84] => 人 [85] => 者 [86] => 骄 [87] => 人 [88] => 。 [89] => ’ [90] => 纵 [91] => 子 [92] => 有 [93] => 赐 [94] => , [95] => 不 [96] => 我 [97] => 骄 [98] => 也 [99] => , [100] => 我 [101] => 能 [102] => 勿 [103] => 畏 [104] => 乎 [105] => ? [106] => ” [107] => 终 [108] => 不 [109] => 受 [110] => 。 [111] => 孔 [112] => 子 [113] => 闻 [114] => 之 [115] => , [116] => 曰 [117] => : [118] => “ [119] => 参 [120] => 之 [121] => 言 [122] => 足 [123] => 以 [124] => 全 [125] => 其 [126] => 节 [127] => 也 [128] => 。 [129] => ” [130] => ( [131] => 选 [132] => 自 [133] => 汉 [134] => · [135] => 刘 [136] => 向 [137] => 《 [138] => 说 [139] => 苑 [140] => 》 [141] => ) [142] => < [143] => / [144] => p [145] => > ) Array ( [0] => 曾 [1] => 子 [2] => 不 [3] => 受 [4] => 邑 )
两汉·刘向的简介
刘向(约前77—前6) 原名更生,字子政,祖籍沛郡(今属江苏徐州)人。西汉经学家、目录学家、文学家。刘向的散文主要是秦疏和校雠古书的“叙录”,较有名的有《谏营昌陵疏》和《战国策叙录》,叙事简约,理论畅达、舒缓平易是其主要特色。
...〔► 刘向的诗(29篇)〕