Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 举 [4] => 手 [5] => 钓 [6] => 鳌 [7] => 客 [8] => , [9] => 削 [10] => 迹 [11] => 种 [12] => 瓜 [13] => 侯 [14] => 。 [15] => 重 [16] => 来 [17] => 吴 [18] => 会 [19] => , [20] => 三 [21] => 伏 [22] => 行 [23] => 见 [24] => 五 [25] => 湖 [26] => 秋 [27] => 。 [28] => 耳 [29] => 畔 [30] => 风 [31] => 波 [32] => 摇 [33] => 荡 [34] => , [35] => 身 [36] => 外 [37] => 功 [38] => 名 [39] => 飘 [40] => 忽 [41] => , [42] => 何 [43] => 路 [44] => 射 [45] => 旄 [46] => 头 [47] => ? [48] => 孤 [49] => 负 [50] => 男 [51] => 儿 [52] => 志 [53] => , [54] => 怅 [55] => 望 [56] => 故 [57] => 园 [58] => 愁 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > [64] => < [65] => p [66] => > [67] => 梦 [68] => 中 [69] => 原 [70] => , [71] => 挥 [72] => 老 [73] => 泪 [74] => , [75] => 遍 [76] => 南 [77] => 州 [78] => 。 [79] => 元 [80] => 龙 [81] => 湖 [82] => 海 [83] => 豪 [84] => 气 [85] => , [86] => 百 [87] => 尺 [88] => 卧 [89] => 高 [90] => 楼 [91] => 。 [92] => 短 [93] => 发 [94] => 霜 [95] => 粘 [96] => 两 [97] => 鬓 [98] => , [99] => 清 [100] => 夜 [101] => 盆 [102] => 倾 [103] => 一 [104] => 雨 [105] => , [106] => 喜 [107] => 听 [108] => 瓦 [109] => 鸣 [110] => 沟 [111] => 。 [112] => 犹 [113] => 有 [114] => 壮 [115] => 心 [116] => 在 [117] => , [118] => 付 [119] => 与 [120] => 百 [121] => 川 [122] => 流 [123] => 。 [124] => < [125] => / [126] => p [127] => > ) Array ( [0] => 水 [1] => 调 [2] => 歌 [3] => 头 [4] => · [5] => 追 [6] => 和 )
宋代·张元干的简介
元干出身书香门第。其父名动,进士出身,官至龙图阁直学士,能诗。张元干受其家风影响,从小聪明好学,永泰的寒光阁、水月亭是他幼年生活和读书处。十四五岁随父亲至河北官廨(在临漳县)已能写诗,常与父亲及父亲的客人唱和,人称之“敏悟”。
...〔► 张元干的诗(7篇)〕