Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 征 [4] => 夫 [5] => 从 [6] => 远 [7] => 役 [8] => , [9] => 归 [10] => 望 [11] => 绝 [12] => 云 [13] => 端 [14] => 。 [15] => 蓑 [16] => 笠 [17] => 城 [18] => 逾 [19] => 坏 [20] => , [21] => 霜 [22] => 落 [23] => 梅 [24] => 初 [25] => 寒 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 雪 [35] => 夜 [36] => 愁 [37] => 烽 [38] => 湿 [39] => , [40] => 冰 [41] => 朝 [42] => 饮 [43] => 马 [44] => 难 [45] => 。 [46] => 寂 [47] => 寂 [48] => 长 [49] => 安 [50] => 信 [51] => , [52] => 谁 [53] => 念 [54] => 客 [55] => 衣 [56] => 单 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 成 [1] => 连 )
隋代·辛德源的简介
(?—601)陇西狄道人,字孝基。辛子馥子。沉静好学,博览群书,少即有名。曾仕北齐。入北周,为宣纳上士。及文帝受禅,久不得志。隐于林虑山。著《幽居赋》以寄情。与卢思道友善,时相往来,为人所奏,谪令从军,年余还。后参与修国史。撰《集注春秋三传》、扬子《法言》注等。转蜀王杨秀咨议参军,卒于官。有集。
...〔► 辛德源的诗(11篇)〕