Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 宝 [4] => 龟 [5] => 尺 [6] => 二 [7] => 寸 [8] => , [9] => 由 [10] => 来 [11] => 宅 [12] => 深 [13] => 水 [14] => 。 [15] => 浮 [16] => 游 [17] => 五 [18] => 湖 [19] => 内 [20] => , [21] => 宛 [22] => 转 [23] => 三 [24] => 江 [25] => 里 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 何 [35] => 不 [36] => 深 [37] => 复 [38] => 深 [39] => , [40] => 轻 [41] => 然 [42] => 至 [43] => 溱 [44] => 洧 [45] => 。 [46] => 溱 [47] => 洧 [48] => 源 [49] => 流 [50] => 狭 [51] => , [52] => 春 [53] => 秋 [54] => 不 [55] => 濡 [56] => 轨 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 渔 [66] => 人 [67] => 递 [68] => 往 [69] => 还 [70] => , [71] => 网 [72] => 罟 [73] => 相 [74] => 萦 [75] => 藟 [76] => 。 [77] => 一 [78] => 朝 [79] => 失 [80] => 运 [81] => 会 [82] => , [83] => 刳 [84] => 肠 [85] => 血 [86] => 流 [87] => 死 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > [93] => < [94] => p [95] => > [96] => 丰 [97] => 骨 [98] => 输 [99] => 庙 [100] => 堂 [101] => , [102] => 鲜 [103] => 腴 [104] => 籍 [105] => 笾 [106] => 簋 [107] => 。 [108] => 弃 [109] => 置 [110] => 谁 [111] => 怨 [112] => 尤 [113] => , [114] => 自 [115] => 我 [116] => 招 [117] => 此 [118] => 否 [119] => 。 [120] => < [121] => / [122] => p [123] => > [124] => < [125] => p [126] => > [127] => 馀 [128] => 灵 [129] => 寄 [130] => 明 [131] => 卜 [132] => , [133] => 复 [134] => 来 [135] => 钦 [136] => 所 [137] => 履 [138] => 。 [139] => < [140] => / [141] => p [142] => > ) Array ( [0] => 古 [1] => 意 [2] => 六 [3] => 首 [4] => [5] => 其 [6] => 三 )
隋代·王绩的简介
王绩(约590~644),字无功,号东皋子,绛州龙门(今山西河津)人。隋末举孝廉,除秘书正字。不乐在朝,辞疾,复授扬州六合丞。时天下大乱,弃官还故乡。唐武德中,诏以前朝官待诏门下省。贞观初,以疾罢归河渚间,躬耕东皋,自号“东皋子”。性简傲,嗜酒,能饮五斗,自作《五斗先生传》 ,撰 《酒经》 、《酒谱》 。其诗近而不浅,质而不俗,真率疏放,有旷怀高致,直追魏晋高风。律体滥觞于六朝,而成型于隋唐之际,无功实为先声。
...〔► 王绩的诗(14篇)〕