Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 南 [4] => 皮 [5] => 弦 [6] => 吹 [7] => 罢 [8] => , [9] => 终 [10] => 奕 [11] => 且 [12] => 留 [13] => 宾 [14] => 。 [15] => 日 [16] => 下 [17] => 房 [18] => 栊 [19] => 暗 [20] => , [21] => 华 [22] => 烛 [23] => 命 [24] => 佳 [25] => 人 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 侧 [35] => 光 [36] => 全 [37] => 照 [38] => 局 [39] => , [40] => 回 [41] => 花 [42] => 半 [43] => 隐 [44] => 身 [45] => 。 [46] => 不 [47] => 辞 [48] => 纤 [49] => 手 [50] => 倦 [51] => , [52] => 羞 [53] => 令 [54] => 夜 [55] => 向 [56] => 晨 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 赋 [1] => 得 [2] => 照 [3] => 棋 [4] => 烛 [5] => 诗 [6] => 刻 [7] => 五 [8] => 分 [9] => 成 )
南北朝·刘孝绰的简介
(481—539)南朝梁彭城人,本名冉,字孝绰,小字阿士。七岁能文,年十四,代父起草诏诰,号“神童”。梁武帝天监初,起家著作佐郎。后迁尚书水部郎。作诗得武帝嗟赏。累擢秘书丞,廷尉卿。被到洽所劾,免官。位终秘书监。
...〔► 刘孝绰的诗(62篇)〕