Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 书 [4] => 记 [5] => 既 [6] => 翩 [7] => 翩 [8] => , [9] => 赋 [10] => 歌 [11] => 能 [12] => 妙 [13] => 绝 [14] => 。 [15] => 相 [16] => 如 [17] => 恧 [18] => 温 [19] => 丽 [20] => , [21] => 子 [22] => 云 [23] => 惭 [24] => 笔 [25] => 札 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 骏 [35] => 足 [36] => 思 [37] => 长 [38] => 陂 [39] => , [40] => 此 [41] => 车 [42] => 畏 [43] => 危 [44] => 辙 [45] => 。 [46] => 愧 [47] => 兹 [48] => 山 [49] => 阳 [50] => 燕 [51] => , [52] => 空 [53] => 此 [54] => 河 [55] => 阳 [56] => 别 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 奉 [1] => 答 [2] => 内 [3] => 兄 [4] => 希 [5] => 叔 [6] => 诗 [7] => [8] => 其 [9] => 四 )
南北朝·陆厥的简介
(472—499)南朝齐吴郡吴人,字韩卿。陆闲长子。好属文,五言诗体甚新变。州举秀才,为王晏少傅主簿、迁后军行参军。尝与沈约论四声。东昏侯永元初,父闲被诛,坐系尚方狱。寻遇赦。感恸而卒。
...〔► 陆厥的诗(15篇)〕