Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 飘 [4] => 飖 [5] => 千 [6] => 里 [7] => 雪 [8] => , [9] => 倏 [10] => 忽 [11] => 度 [12] => 龙 [13] => 沙 [14] => 。 [15] => 从 [16] => 云 [17] => 合 [18] => 且 [19] => 散 [20] => , [21] => 因 [22] => 风 [23] => 卷 [24] => 复 [25] => 斜 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 拂 [35] => 草 [36] => 如 [37] => 连 [38] => 蝶 [39] => , [40] => 落 [41] => 树 [42] => 似 [43] => 飞 [44] => 花 [45] => 。 [46] => 若 [47] => 赠 [48] => 离 [49] => 居 [50] => 者 [51] => , [52] => 折 [53] => 以 [54] => 代 [55] => 瑶 [56] => 华 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 咏 [1] => 雪 [2] => 诗 )
南北朝·裴子野的简介
裴子野(469—530),字几原,祖籍河东闻喜(今山西闻喜县),寓居吴兴故鄣(今浙江安吉)。南朝齐梁间著名史学家、文学家。太中大夫裴松之曾孙。官至鸿胪卿。因曾祖裴松之于宋时任吴兴郡故鄣令而留寓,故宅在今安吉县境内。在朝廷任官十余年,默然静守,安贫乐道,仅起茅屋数间,妻儿常苦饥寒。晚年笃信佛教。著作甚丰,有抄合后汉事40卷、《众僧传》20卷、《方国伎图》1卷、文集20卷等。
...〔► 裴子野的诗(3篇)〕