Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 游 [4] => 禽 [5] => 暮 [6] => 知 [7] => 反 [8] => , [9] => 行 [10] => 人 [11] => 独 [12] => 未 [13] => 归 [14] => 。 [15] => 坐 [16] => 销 [17] => 芳 [18] => 草 [19] => 气 [20] => , [21] => 空 [22] => 度 [23] => 明 [24] => 月 [25] => 辉 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 嚬 [35] => 容 [36] => 入 [37] => 朝 [38] => 镜 [39] => , [40] => 思 [41] => 泪 [42] => 点 [43] => 春 [44] => 衣 [45] => 。 [46] => 巫 [47] => 山 [48] => 彩 [49] => 云 [50] => 没 [51] => , [52] => 淇 [53] => 上 [54] => 绿 [55] => 条 [56] => 稀 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 待 [66] => 君 [67] => 竟 [68] => 不 [69] => 至 [70] => , [71] => 秋 [72] => 雁 [73] => 双 [74] => 双 [75] => 飞 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 古 [1] => 意 [2] => 诗 [3] => 二 [4] => 首 [5] => [6] => 其 [7] => 一 )
南北朝·王融的简介
(467—493)南朝齐琅邪临沂人,字元长。王僧达孙。博涉有文才。举秀才,累迁太子舍人。竟陵王萧子良特相友好,为“西邸八友”之一。欲兴家业,上书武帝求自试,迁秘书丞。帝幸芳林园,禊宴朝臣,使融为《曲水诗序》,文藻富丽,当世称之。后子良复奉融为宁朔将军、军主。及武帝病笃,融欲矫诏立子良,事败,郁林王即位,收狱赐死。融文辞捷速,为永明体代表作家。今存《王宁朔集》辑本。
...〔► 王融的诗(90篇)〕