Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 水 [4] => 雾 [5] => 杂 [6] => 山 [7] => 烟 [8] => , [9] => 冥 [10] => 冥 [11] => 不 [12] => 见 [13] => 天 [14] => 。 [15] => 听 [16] => 猿 [17] => 方 [18] => 忖 [19] => 岫 [20] => , [21] => 闻 [22] => 濑 [23] => 始 [24] => 知 [25] => 川 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 渔 [35] => 人 [36] => 惑 [37] => 澳 [38] => 浦 [39] => , [40] => 行 [41] => 舟 [42] => 迷 [43] => 溯 [44] => 沿 [45] => 。 [46] => 日 [47] => 中 [48] => 氛 [49] => 霭 [50] => 尽 [51] => , [52] => 空 [53] => 水 [54] => 共 [55] => 澄 [56] => 鲜 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 行 [1] => 舟 [2] => 值 [3] => 早 [4] => 雾 [5] => 诗 )
南北朝·伏挺的简介
(约483—约548)南朝梁平昌安丘人,字士标。伏暅子。博学有才思,善效谢康乐,为五言诗。任昉叹曰:“此子日下无双。”齐末,州举秀才,对策第一。萧衍(梁武帝)至新林,挺迎谒,引为征东行参军。梁武帝天监初,除中军参军事。在家讲《论语》,听者倾朝。累迁晋陵、武康令。后除南台书侍御史,因纳贿被劾,惧罪出家,名僧挺。后遇赦,不堪食素,还俗。侯景乱中卒。有《迩说》及文集,均佚。
...〔► 伏挺的诗(1篇)〕