Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 凤 [4] => 楼 [5] => 临 [6] => 广 [7] => 路 [8] => , [9] => 仙 [10] => 掌 [11] => 入 [12] => 烟 [13] => 霞 [14] => 。 [15] => 章 [16] => 台 [17] => 京 [18] => 兆 [19] => 马 [20] => , [21] => 逸 [22] => 陌 [23] => 富 [24] => 平 [25] => 车 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 东 [35] => 门 [36] => 疏 [37] => 广 [38] => 饯 [39] => , [40] => 北 [41] => 阙 [42] => 董 [43] => 贤 [44] => 家 [45] => 。 [46] => 渭 [47] => 桥 [48] => 纵 [49] => 观 [50] => 罢 [51] => , [52] => 安 [53] => 能 [54] => 访 [55] => 狭 [56] => 斜 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 长 [1] => 安 [2] => 道 )
南北朝·顾野王的简介
顾野王(519-581年),原名顾体伦,字希冯,吴郡吴县(今江苏苏州)人。南朝梁陈间官员、文字训诂学家、史学家。因仰慕西汉冯野王,更名为顾野王,希望自己取得冯野王一样在文学方面取得成绩)。长期居于亭林(今属上海金山区),人称顾亭林。历梁武帝大同四年太学博士、陈国子博士、黄门侍郎、光禄大夫,博通经史,擅长丹青,著有《玉篇》。陈太建十三年卒,诏赠秘书监、右卫将军。后代顾炎武,清初思想家 ,号亭林,亦称顾亭林,以期追慕先人之意。
...〔► 顾野王的诗(9篇)〕