Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 湖 [4] => 海 [5] => 平 [6] => 生 [7] => , [8] => 算 [9] => 不 [10] => 负 [11] => 、 [12] => 苍 [13] => 髯 [14] => 如 [15] => 戟 [16] => 。 [17] => 闻 [18] => 道 [19] => 是 [20] => 、 [21] => 君 [22] => 王 [23] => 著 [24] => 意 [25] => , [26] => 太 [27] => 平 [28] => 长 [29] => 策 [30] => 。 [31] => 此 [32] => 老 [33] => 自 [34] => 当 [35] => 兵 [36] => 十 [37] => 万 [38] => , [39] => 长 [40] => 安 [41] => 正 [42] => 在 [43] => 天 [44] => 西 [45] => 北 [46] => 。 [47] => 便 [48] => 凤 [49] => 凰 [50] => 、 [51] => 飞 [52] => 诏 [53] => 下 [54] => 天 [55] => 来 [56] => , [57] => 催 [58] => 归 [59] => 急 [60] => 。 [61] => < [62] => / [63] => p [64] => > [65] => < [66] => p [67] => > [68] => 车 [69] => 马 [70] => 路 [71] => , [72] => 儿 [73] => 童 [74] => 泣 [75] => 。 [76] => 风 [77] => 雨 [78] => 暗 [79] => , [80] => 旌 [81] => 旗 [82] => 湿 [83] => 。 [84] => 看 [85] => 野 [86] => 梅 [87] => 官 [88] => 柳 [89] => , [90] => 东 [91] => 风 [92] => 消 [93] => 息 [94] => 。 [95] => 莫 [96] => 向 [97] => 蔗 [98] => 庵 [99] => 追 [100] => 语 [101] => 笑 [102] => , [103] => 只 [104] => 今 [105] => 松 [106] => 竹 [107] => 无 [108] => 颜 [109] => 色 [110] => 。 [111] => 问 [112] => 人 [113] => 间 [114] => 、 [115] => 谁 [116] => 管 [117] => 别 [118] => 离 [119] => 愁 [120] => , [121] => 杯 [122] => 中 [123] => 物 [124] => 。 [125] => < [126] => / [127] => p [128] => > ) Array ( [0] => 满 [1] => 江 [2] => 红 [3] => · [4] => 送 [5] => 信 [6] => 守 [7] => 郑 [8] => 舜 [9] => 举 [10] => 郎 [11] => 中 [12] => 赴 [13] => 召 )
宋代·辛弃疾的简介
辛弃疾(1140-1207),南宋词人。原字坦夫,改字幼安,别号稼轩,汉族,历城(今山东济南)人。出生时,中原已为金兵所占。21岁参加抗金义军,不久归南宋。历任湖北、江西、湖南、福建、浙东安抚使等职。一生力主抗金。曾上《美芹十论》与《九议》,条陈战守之策。其词抒写力图恢复国家统一的爱国热情,倾诉壮志难酬的悲愤,对当时执政者的屈辱求和颇多谴责;也有不少吟咏祖国河山的作品。题材广阔又善化用前人典故入词,风格沉雄豪迈又不乏细腻柔媚之处。由于辛弃疾的抗金主张与当政的主和派政见不合,后被弹劾落职,退隐江西带湖。
...〔► 辛弃疾的诗(59篇)〕