Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 长 [4] => 醉 [5] => 后 [6] => 方 [7] => 何 [8] => 碍 [9] => , [10] => 不 [11] => 醒 [12] => 时 [13] => 有 [14] => 甚 [15] => 思 [16] => 。 [17] => 糟 [18] => 腌 [19] => 两 [20] => 个 [21] => 功 [22] => 名 [23] => 字 [24] => , [25] => 醅 [26] => 渰 [27] => 千 [28] => 古 [29] => 兴 [30] => 亡 [31] => 事 [32] => , [33] => 曲 [34] => 埋 [35] => 万 [36] => 丈 [37] => 虹 [38] => 霓 [39] => 志 [40] => 。 [41] => 不 [42] => 达 [43] => 时 [44] => 皆 [45] => 笑 [46] => 屈 [47] => 原 [48] => 非 [49] => , [50] => 但 [51] => 知 [52] => 音 [53] => 尽 [54] => 说 [55] => 陶 [56] => 潜 [57] => 是 [58] => 。 [59] => < [60] => / [61] => p [62] => > ) Array ( [0] => 寄 [1] => 生 [2] => 草 [3] => · [4] => 饮 )
元代·白朴的简介
白朴(1226—约1306) 原名恒,字仁甫,后改名朴,字太素,号兰谷。汉族,祖籍隩州(今山西河曲附近),后徙居真定(今河北正定县),晚岁寓居金陵(今南京市),终身未仕。他是元代著名的文学家、曲作家、杂剧家,与关汉卿、马致远、郑光祖合称为元曲四大家。代表作主要有《唐明皇秋夜梧桐雨》、《裴少俊墙头马上》、《董月英花月东墙记》等。
...〔► 白朴的诗(15篇)〕