Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 春 [4] => 风 [5] => 吹 [6] => 碧 [7] => , [8] => 春 [9] => 云 [10] => 映 [11] => 绿 [12] => , [13] => 晓 [14] => 梦 [15] => 入 [16] => 芳 [17] => 裀 [18] => 。 [19] => 软 [20] => 衬 [21] => 飞 [22] => 花 [23] => , [24] => 远 [25] => 连 [26] => 流 [27] => 水 [28] => , [29] => 一 [30] => 望 [31] => 隔 [32] => 香 [33] => 尘 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 萋 [43] => 萋 [44] => 多 [45] => 少 [46] => 江 [47] => 南 [48] => 恨 [49] => , [50] => 翻 [51] => 忆 [52] => 翠 [53] => 罗 [54] => 裙 [55] => 。 [56] => 冷 [57] => 落 [58] => 闲 [59] => 门 [60] => , [61] => 凄 [62] => 迷 [63] => 古 [64] => 道 [65] => , [66] => 烟 [67] => 雨 [68] => 正 [69] => 愁 [70] => 人 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 少 [1] => 年 [2] => 游 [3] => · [4] => 草 )
宋代·高观国的简介
高观国,南宋词人。字宾王,号竹屋。山阴(今浙江绍兴)人。生卒年不详。生活于南宋中期,年代约与姜夔相近。与史达祖友善,常常相互唱和,词亦齐名,时称“高,史”。其成就虽不及史达祖,但也有值得重视之处。他善于创造名句警语,如“香心静,波心冷,琴心怨,客心惊”;“开遍西湖春意烂,算群花、正作江山梦”,都颇为后人传诵。从其作品中看不出有仕宦的痕迹,大约是一位以填词为业的吟社中人。为“南宋十杰”之一。有词集《竹屋痴语》。
...〔► 高观国的诗(5篇)〕