Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 怀 [4] => 远 [5] => 以 [6] => 文 [7] => , [8] => 济 [9] => 难 [10] => 以 [11] => 略 [12] => 。 [13] => 光 [14] => 赞 [15] => 岳 [16] => 谟 [17] => , [18] => 折 [19] => 冲 [20] => 帷 [21] => 幕 [22] => 。 [23] => 凋 [24] => 华 [25] => 振 [26] => 彩 [27] => , [28] => 坠 [29] => 景 [30] => 增 [31] => 灼 [32] => 。 [33] => < [34] => / [35] => p [36] => > [37] => < [38] => p [39] => > [40] => 穆 [41] => 其 [42] => 德 [43] => 风 [44] => , [45] => 休 [46] => 声 [47] => 有 [48] => 邈 [49] => 。 [50] => 方 [51] => 恢 [52] => 神 [53] => 邑 [54] => , [55] => 天 [56] => 衢 [57] => 再 [58] => 廓 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > ) Array ( [0] => 与 [1] => 王 [2] => 使 [3] => 君 [4] => 诗 [5] => 五 [6] => 首 [7] => [8] => 其 [9] => 三 )
魏晋·郭璞的简介
(276—324)东晋河东闻喜人,字景纯。博学,好古文奇字,精天文、历算、卜筮,擅长诗赋。西晋末过江,为宣城太守殷祐参军,为王导所重。晋元帝拜著作佐郎,与王隐共撰《晋史》,迁尚书郎。后为王敦记室参军。以卜筮不吉谏阻敦谋反,为敦所杀。后追赠弘农太守。为《尔雅》、《方言》、《山海经》、《穆天子传》作注,传于世。有辑本《郭弘农集》。
...〔► 郭璞的诗(56篇)〕