Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 碧 [4] => 玉 [5] => 破 [6] => 瓜 [7] => 时 [8] => , [9] => 相 [10] => 为 [11] => 情 [12] => 颠 [13] => 倒 [14] => 。 [15] => 感 [16] => 郎 [17] => 不 [18] => 羞 [19] => 赧 [20] => , [21] => 回 [22] => 身 [23] => 就 [24] => 郎 [25] => 抱 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > ) Array ( [0] => 情 [1] => 人 [2] => 碧 [3] => 玉 [4] => 歌 [5] => 二 [6] => 首 [7] => [8] => 其 [9] => 二 )
魏晋·孙绰的简介
(314—371)东晋太原中都(今晋中榆次)人,字兴公。孙楚孙。少以文称。初居会稽,游放山水。与许珣并为玄言诗人,亦能赋,尝作《天台山赋》,辞致甚工,自谓掷地有金石声,为当时文士之冠。名公之碑,必请绰为文。除著作佐郎,累迁廷尉卿,领著作。原有集,已佚,明人辑有《孙廷尉集》。
...〔► 孙绰的诗(15篇)〕