Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 惟 [4] => 立 [5] => 冬 [6] => 之 [7] => 初 [8] => 夜 [9] => , [10] => 天 [11] => 惨 [12] => 懔 [13] => 以 [14] => 降 [15] => 寒 [16] => 。 [17] => 霜 [18] => 皑 [19] => 皑 [20] => 怪 [21] => 被 [22] => 庭 [23] => , [24] => 冰 [25] => 溏 [26] => 瀩 [27] => 于 [28] => 井 [29] => 干 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 草 [39] => 槭 [40] => 槭 [41] => 以 [42] => 疏 [43] => 叶 [44] => , [45] => 木 [46] => 萧 [47] => 萧 [48] => 以 [49] => 零 [50] => 残 [51] => 。 [52] => 松 [53] => 陨 [54] => 叶 [55] => 于 [56] => 翠 [57] => 条 [58] => , [59] => 竹 [60] => 摧 [61] => 柯 [62] => 于 [63] => 绿 [64] => 竿 [65] => 。 [66] => < [67] => / [68] => p [69] => > ) Array ( [0] => 寒 [1] => 苦 [2] => 谣 )
魏晋·夏侯湛的简介
(243—291)西晋谯国谯人,字孝若。幼有盛才,文章宏富。美容貌,少与潘岳友善,时称连璧。为太尉掾。武帝泰始中,举贤良,对策中第,拜郎中。后补太子舍人,转尚书郎,出为野王令。惠帝立,以为散骑常侍。性豪侈,将死,遗命薄敛。曾著《魏书》,见陈寿《三国志》,便坏己书而罢。今存《夏侯常侍集》。
...〔► 夏侯湛的诗(11篇)〕