Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 秋 [4] => 到 [5] => 长 [6] => 门 [7] => 秋 [8] => 草 [9] => 黄 [10] => 。 [11] => 画 [12] => 梁 [13] => 双 [14] => 燕 [15] => 去 [16] => , [17] => 出 [18] => 宫 [19] => 墙 [20] => 。 [21] => 玉 [22] => 箫 [23] => 无 [24] => 复 [25] => 理 [26] => 霓 [27] => 裳 [28] => 。 [29] => 金 [30] => 蝉 [31] => 坠 [32] => , [33] => 鸾 [34] => 镜 [35] => 掩 [36] => 休 [37] => 妆 [38] => 。 [39] => < [40] => / [41] => p [42] => > [43] => < [44] => p [45] => > [46] => 忆 [47] => 昔 [48] => 在 [49] => 昭 [50] => 阳 [51] => 。 [52] => 舞 [53] => 衣 [54] => 红 [55] => 绶 [56] => 带 [57] => , [58] => 绣 [59] => 鸳 [60] => 鸯 [61] => 。 [62] => 至 [63] => 今 [64] => 犹 [65] => 惹 [66] => 御 [67] => 炉 [68] => 香 [69] => 。 [70] => 魂 [71] => 梦 [72] => 断 [73] => , [74] => 愁 [75] => 听 [76] => 漏 [77] => 更 [78] => 长 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > ) Array ( [0] => 小 [1] => 重 [2] => 山 [3] => · [4] => 秋 [5] => 到 [6] => 长 [7] => 门 [8] => 秋 [9] => 草 [10] => 黄 )
唐代·薛昭蕴的简介
薛昭蕴,字澄州,河中宝鼎(今山西荣河县)人。王衍时,官至侍郎。擅诗词,才华出众。《北梦琐言》:薛澄州昭蕴即保逊之子也。恃才傲物,亦有父风。每入朝省,弄笏而行,旁若无人。好唱《浣溪沙》词。
...〔► 薛昭蕴的诗(4篇)〕