Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 故 [4] => 乡 [5] => 杳 [6] => 无 [7] => 际 [8] => , [9] => 日 [10] => 暮 [11] => 且 [12] => 孤 [13] => 征 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 川 [23] => 原 [24] => 迷 [25] => 旧 [26] => 国 [27] => , [28] => 道 [29] => 路 [30] => 入 [31] => 边 [32] => 城 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 野 [42] => 戍 [43] => 荒 [44] => 烟 [45] => 断 [46] => , [47] => 深 [48] => 山 [49] => 古 [50] => 木 [51] => 平 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 如 [61] => 何 [62] => 此 [63] => 时 [64] => 恨 [65] => , [66] => 噭 [67] => 噭 [68] => 夜 [69] => 猿 [70] => 鸣 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 晚 [1] => 次 [2] => 乐 [3] => 乡 [4] => 县 )
唐代·陈子昂的简介
陈子昂(约公元661~公元702),唐代文学家,初唐诗文革新人物之一。字伯玉,汉族,梓州射洪(今属四川)人。因曾任右拾遗,后世称为陈拾遗。光宅进士,历仕武则天朝麟台正字、右拾遗。解职归乡后受人所害,忧愤而死。其存诗共100多首,其中最有代表性的是《感遇》诗38首,《蓟丘览古赠卢居士藏用》7首和《登幽州台歌》。
...〔► 陈子昂的诗(8篇)〕