Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 天 [4] => 地 [5] => 英 [6] => 雄 [7] => 气 [8] => , [9] => 千 [10] => 秋 [11] => 尚 [12] => 凛 [13] => 然 [14] => 。 [15] => 势 [16] => 分 [17] => 三 [18] => 足 [19] => 鼎 [20] => , [21] => 业 [22] => 复 [23] => 五 [24] => 铢 [25] => 钱 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 得 [35] => 相 [36] => 能 [37] => 开 [38] => 国 [39] => , [40] => 生 [41] => 儿 [42] => 不 [43] => 象 [44] => 贤 [45] => 。 [46] => 凄 [47] => 凉 [48] => 蜀 [49] => 故 [50] => 妓 [51] => , [52] => 来 [53] => 舞 [54] => 魏 [55] => 宫 [56] => 前 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 蜀 [1] => 先 [2] => 主 [3] => 庙 )
唐代·刘禹锡的简介
刘禹锡(772-842),字梦得,汉族,中国唐朝彭城(今徐州)人,祖籍洛阳,唐朝文学家,哲学家,自称是汉中山靖王后裔,曾任监察御史,是王叔文政治改革集团的一员。唐代中晚期著名诗人,有“诗豪”之称。他的家庭是一个世代以儒学相传的书香门第。政治上主张革新,是王叔文派政治革新活动的中心人物之一。后来永贞革新失败被贬为朗州司马(今湖南常德)。据湖南常德历史学家、收藏家周新国先生考证刘禹锡被贬为朗州司马其间写了著名的“汉寿城春望”。
...〔► 刘禹锡的诗(21篇)〕