Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 大 [4] => 唐 [5] => 造 [6] => 昌 [7] => 运 [8] => , [9] => 品 [10] => 物 [11] => 荷 [12] => 时 [13] => 成 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 乘 [23] => 秋 [24] => 逢 [25] => 令 [26] => 节 [27] => , [28] => 锡 [29] => 宴 [30] => 观 [31] => 群 [32] => 情 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 俯 [42] => 临 [43] => 秦 [44] => 山 [45] => 川 [46] => , [47] => 高 [48] => 会 [49] => 汉 [50] => 公 [51] => 卿 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 未 [61] => 追 [62] => 赤 [63] => 松 [64] => 子 [65] => , [66] => 且 [67] => 泛 [68] => 黄 [69] => 菊 [70] => 英 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > [76] => < [77] => p [78] => > [79] => 赓 [80] => 歌 [81] => 圣 [82] => 人 [83] => 作 [84] => , [85] => 海 [86] => 内 [87] => 同 [88] => 休 [89] => 明 [90] => 。 [91] => < [92] => / [93] => p [94] => > ) Array ( [0] => 奉 [1] => 和 [2] => 圣 [3] => 制 [4] => 重 [5] => 阳 [6] => 赐 [7] => 会 [8] => 聊 [9] => 示 [10] => 所 [11] => 怀 )
唐代·李泌的简介
李泌(722---789),字长源,京兆(今西安)人,唐朝大臣。天宝中,自嵩山上书论施政方略,深得玄宗赏识,令其待诏翰林,为东宫属言。为杨国忠所忌,归隐名山。安禄山叛乱,肃宗即位灵武,召他参谋军事,又为幸臣李辅国等诬陷,复隐衡岳。代宗即位,召为翰林学士,又屡为权相元载、常衮排斥,出为外官。
...〔► 李泌的诗(2篇)〕