Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 木 [4] => 落 [5] => 吴 [6] => 江 [7] => 矣 [8] => , [9] => 正 [10] => 萧 [11] => 条 [12] => 、 [13] => 西 [14] => 风 [15] => 南 [16] => 雁 [17] => , [18] => 碧 [19] => 云 [20] => 千 [21] => 里 [22] => 。 [23] => 落 [24] => 魄 [25] => 江 [26] => 湖 [27] => 还 [28] => 载 [29] => 酒 [30] => , [31] => 一 [32] => 种 [33] => 悲 [34] => 凉 [35] => 滋 [36] => 味 [37] => 。 [38] => 重 [39] => 回 [40] => 首 [41] => 、 [42] => 莫 [43] => 弹 [44] => 酸 [45] => 泪 [46] => 。 [47] => 不 [48] => 是 [49] => 天 [50] => 公 [51] => 教 [52] => 弃 [53] => 置 [54] => , [55] => 是 [56] => 南 [57] => 华 [58] => 、 [59] => 误 [60] => 却 [61] => 方 [62] => 城 [63] => 尉 [64] => 。 [65] => 飘 [66] => 泊 [67] => 处 [68] => , [69] => 谁 [70] => 相 [71] => 慰 [72] => 。 [73] => < [74] => / [75] => p [76] => > [77] => < [78] => p [79] => > [80] => 别 [81] => 来 [82] => 我 [83] => 亦 [84] => 伤 [85] => 孤 [86] => 寄 [87] => 。 [88] => 更 [89] => 那 [90] => 堪 [91] => 、 [92] => 冰 [93] => 霜 [94] => 摧 [95] => 折 [96] => , [97] => 壮 [98] => 怀 [99] => 都 [100] => 废 [101] => 。 [102] => 天 [103] => 远 [104] => 难 [105] => 穷 [106] => 劳 [107] => 望 [108] => 眼 [109] => , [110] => 欲 [111] => 上 [112] => 高 [113] => 楼 [114] => 还 [115] => 已 [116] => 。 [117] => 君 [118] => 莫 [119] => 恨 [120] => 、 [121] => 埋 [122] => 愁 [123] => 无 [124] => 地 [125] => 。 [126] => 秋 [127] => 雨 [128] => 秋 [129] => 花 [130] => 关 [131] => 塞 [132] => 冷 [133] => , [134] => 且 [135] => 殷 [136] => 勤 [137] => 、 [138] => 好 [139] => 作 [140] => 加 [141] => 餐 [142] => 计 [143] => 。 [144] => 人 [145] => 岂 [146] => 得 [147] => , [148] => 长 [149] => 无 [150] => 谓 [151] => 。 [152] => < [153] => / [154] => p [155] => > ) Array ( [0] => 金 [1] => 缕 [2] => 曲 [3] => · [4] => 寄 [5] => 梁 [6] => 汾 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕