Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 九 [4] => 十 [5] => 日 [6] => 春 [7] => 都 [8] => 过 [9] => 了 [10] => , [11] => 贪 [12] => 忙 [13] => 何 [14] => 处 [15] => 追 [16] => 游 [17] => 。 [18] => 三 [19] => 分 [20] => 春 [21] => 色 [22] => 一 [23] => 分 [24] => 愁 [25] => 。 [26] => 雨 [27] => 翻 [28] => 榆 [29] => 荚 [30] => 阵 [31] => , [32] => 风 [33] => 转 [34] => 柳 [35] => 花 [36] => 球 [37] => 。 [38] => < [39] => / [40] => p [41] => > [42] => < [43] => p [44] => > [45] => 我 [46] => 与 [47] => 使 [48] => 君 [49] => 皆 [50] => 白 [51] => 首 [52] => , [53] => 休 [54] => 夸 [55] => 少 [56] => 年 [57] => 风 [58] => 流 [59] => 。 [60] => 佳 [61] => 人 [62] => 斜 [63] => 倚 [64] => 合 [65] => 江 [66] => 楼 [67] => , [68] => 水 [69] => 光 [70] => 都 [71] => 眼 [72] => 净 [73] => , [74] => 山 [75] => 色 [76] => 总 [77] => 眉 [78] => 愁 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > ) Array ( [0] => 临 [1] => 江 [2] => 仙 [3] => · [4] => 惠 [5] => 州 [6] => 改 [7] => 前 [8] => 韵 )
宋代·苏轼的简介
苏轼(1037-1101),北宋文学家、书画家、美食家。字子瞻,号东坡居士。汉族,四川人,葬于颍昌(今河南省平顶山市郏县)。一生仕途坎坷,学识渊博,天资极高,诗文书画皆精。其文汪洋恣肆,明白畅达,与欧阳修并称欧苏,为“唐宋八大家”之一;诗清新豪健,善用夸张、比喻,艺术表现独具风格,与黄庭坚并称苏黄;词开豪放一派,对后世有巨大影响,与辛弃疾并称苏辛;书法擅长行书、楷书,能自创新意,用笔丰腴跌宕,有天真烂漫之趣,与黄庭坚、米芾、蔡襄并称宋四家;画学文同,论画主张神似,提倡“士人画”。著有《苏东坡全集》和《东坡乐府》等。
...〔► 苏轼的诗(161篇)〕