Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 莫 [4] => 倚 [5] => 能 [6] => 歌 [7] => 敛 [8] => 黛 [9] => 眉 [10] => 。 [11] => 此 [12] => 歌 [13] => 能 [14] => 有 [15] => 几 [16] => 人 [17] => 知 [18] => 。 [19] => 他 [20] => 日 [21] => 相 [22] => 逢 [23] => 花 [24] => 月 [25] => 底 [26] => 。 [27] => 重 [28] => 理 [29] => 。 [30] => 好 [31] => 声 [32] => 须 [33] => 记 [34] => 得 [35] => 来 [36] => 时 [37] => 。 [38] => < [39] => / [40] => p [41] => > [42] => < [43] => p [44] => > [45] => 苦 [46] => 恨 [47] => 城 [48] => 头 [49] => 更 [50] => 漏 [51] => 永 [52] => , [53] => 无 [54] => 情 [55] => 岂 [56] => 解 [57] => 惜 [58] => 分 [59] => 飞 [60] => 。 [61] => 休 [62] => 诉 [63] => 金 [64] => 尊 [65] => 推 [66] => 玉 [67] => 臂 [68] => 。 [69] => 从 [70] => 醉 [71] => 。 [72] => 明 [73] => 朝 [74] => 有 [75] => 酒 [76] => 遣 [77] => 谁 [78] => 持 [79] => 。 [80] => < [81] => / [82] => p [83] => > ) Array ( [0] => 定 [1] => 风 [2] => 波 [3] => · [4] => 莫 [5] => 倚 [6] => 能 [7] => 歌 [8] => 敛 [9] => 黛 [10] => 眉 )
宋代·周邦彦的简介
周邦彦(1056年-1121年),中国北宋末期著名的词人,字美成,号清真居士,汉族,钱塘(今浙江杭州)人。历官太学正、庐州教授、知溧水县等。徽宗时为徽猷阁待制,提举大晟府。精通音律,曾创作不少新词调。作品多写闺情、羁旅,也有咏物之作。格律谨严。语言典丽精雅。长调尤善铺叙。为后来格律派词人所宗。旧时词论称他为“词家之冠”。有《清真集》传世。
...〔► 周邦彦的诗(23篇)〕