Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 梦 [4] => 湘 [5] => 云 [6] => , [7] => 吟 [8] => 湘 [9] => 月 [10] => , [11] => 吊 [12] => 湘 [13] => 灵 [14] => 。 [15] => 有 [16] => 谁 [17] => 见 [18] => 、 [19] => 罗 [20] => 袜 [21] => 尘 [22] => 生 [23] => 。 [24] => 凌 [25] => 波 [26] => 步 [27] => 弱 [28] => , [29] => 背 [30] => 人 [31] => 羞 [32] => 整 [33] => 六 [34] => 铢 [35] => 轻 [36] => 。 [37] => 娉 [38] => 娉 [39] => 袅 [40] => 袅 [41] => , [42] => 晕 [43] => 娇 [44] => 黄 [45] => 、 [46] => 玉 [47] => 色 [48] => 轻 [49] => 明 [50] => 。 [51] => < [52] => / [53] => p [54] => > [55] => < [56] => p [57] => > [58] => 香 [59] => 心 [60] => 静 [61] => , [62] => 波 [63] => 心 [64] => 冷 [65] => , [66] => 琴 [67] => 心 [68] => 怨 [69] => , [70] => 客 [71] => 心 [72] => 惊 [73] => 。 [74] => 怕 [75] => 佩 [76] => 解 [77] => 、 [78] => 却 [79] => 返 [80] => 瑶 [81] => 京 [82] => 。 [83] => 杯 [84] => 擎 [85] => 清 [86] => 露 [87] => , [88] => 醉 [89] => 春 [90] => 兰 [91] => 友 [92] => 与 [93] => 梅 [94] => 兄 [95] => 。 [96] => 苍 [97] => 烟 [98] => 万 [99] => 顷 [100] => , [101] => 断 [102] => 肠 [103] => 是 [104] => 、 [105] => 雪 [106] => 冷 [107] => 江 [108] => 清 [109] => 。 [110] => < [111] => / [112] => p [113] => > ) Array ( [0] => 金 [1] => 人 [2] => 捧 [3] => 露 [4] => 盘 [5] => · [6] => 水 [7] => 仙 [8] => 花 )
宋代·高观国的简介
高观国,南宋词人。字宾王,号竹屋。山阴(今浙江绍兴)人。生卒年不详。生活于南宋中期,年代约与姜夔相近。与史达祖友善,常常相互唱和,词亦齐名,时称“高,史”。其成就虽不及史达祖,但也有值得重视之处。他善于创造名句警语,如“香心静,波心冷,琴心怨,客心惊”;“开遍西湖春意烂,算群花、正作江山梦”,都颇为后人传诵。从其作品中看不出有仕宦的痕迹,大约是一位以填词为业的吟社中人。为“南宋十杰”之一。有词集《竹屋痴语》。
...〔► 高观国的诗(5篇)〕