Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 清 [4] => 川 [5] => 带 [6] => 长 [7] => 薄 [8] => , [9] => 车 [10] => 马 [11] => 去 [12] => 闲 [13] => 闲 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 流 [23] => 水 [24] => 如 [25] => 有 [26] => 意 [27] => , [28] => 暮 [29] => 禽 [30] => 相 [31] => 与 [32] => 还 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 荒 [42] => 城 [43] => 临 [44] => 古 [45] => 渡 [46] => , [47] => 落 [48] => 日 [49] => 满 [50] => 秋 [51] => 山 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 迢 [61] => 递 [62] => 嵩 [63] => 高 [64] => 下 [65] => , [66] => 归 [67] => 来 [68] => 且 [69] => 闭 [70] => 关 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 归 [1] => 嵩 [2] => 山 [3] => 作 )
唐代·王维的简介
王维(701年-761年,一说699年—761年),字摩诘,汉族,河东蒲州(今山西运城)人,祖籍山西祁县,唐朝诗人,有“诗佛”之称。苏轼评价其:“味摩诘之诗,诗中有画;观摩诘之画,画中有诗。”开元九年(721年)中进士,任太乐丞。王维是盛唐诗人的代表,今存诗400余首,重要诗作有《相思》《山居秋暝》等。王维精通佛学,受禅宗影响很大。佛教有一部《维摩诘经》,是王维名和字的由来。王维诗书画都很有名,非常多才多艺,音乐也很精通。与孟浩然合称“王孟”。
...〔► 王维的诗(44篇)〕