Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 翠 [4] => 深 [5] => 红 [6] => 浅 [7] => 。 [8] => 愁 [9] => 蛾 [10] => 黛 [11] => 蹙 [12] => , [13] => 娇 [14] => 波 [15] => 刀 [16] => 翦 [17] => 。 [18] => 奇 [19] => 容 [20] => 妙 [21] => 妓 [22] => , [23] => 争 [24] => 逞 [25] => 舞 [26] => 裀 [27] => 歌 [28] => 扇 [29] => 。 [30] => 妆 [31] => 光 [32] => 生 [33] => 粉 [34] => 面 [35] => 。 [36] => < [37] => / [38] => p [39] => > [40] => < [41] => p [42] => > [43] => 坐 [44] => 中 [45] => 醉 [46] => 客 [47] => 风 [48] => 流 [49] => 惯 [50] => 。 [51] => 尊 [52] => 前 [53] => 见 [54] => 。 [55] => 特 [56] => 地 [57] => 惊 [58] => 狂 [59] => 眼 [60] => 。 [61] => 不 [62] => 似 [63] => 少 [64] => 年 [65] => 时 [66] => 节 [67] => , [68] => 千 [69] => 金 [70] => 争 [71] => 选 [72] => 。 [73] => 相 [74] => 逢 [75] => 何 [76] => 太 [77] => 晚 [78] => 。 [79] => < [80] => / [81] => p [82] => > ) Array ( [0] => 河 [1] => 传 [2] => ( [3] => 二 [4] => 之 [5] => 一 [6] => · [7] => 仙 [8] => 吕 [9] => 调 [10] => ) )
宋代·柳永的简介
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
...〔► 柳永的诗(182篇)〕