Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 一 [4] => 声 [5] => 画 [6] => 角 [7] => 日 [8] => 四 [9] => 曛 [10] => 。 [11] => 催 [12] => 促 [13] => 掩 [14] => 朱 [15] => 门 [16] => 。 [17] => 不 [18] => 堪 [19] => 更 [20] => 倚 [21] => 危 [22] => 阑 [23] => , [24] => 肠 [25] => 断 [26] => 已 [27] => 消 [28] => < [29] => / [30] => p [31] => > [32] => < [33] => p [34] => > [35] => 魂 [36] => 。 [37] => < [38] => / [39] => p [40] => > [41] => < [42] => p [43] => > [44] => < [45] => / [46] => p [47] => > [48] => < [49] => p [50] => > [51] => 年 [52] => 渐 [53] => 晚 [54] => , [55] => 雁 [56] => 空 [57] => 频 [58] => 。 [59] => 问 [60] => 无 [61] => 因 [62] => 。 [63] => 思 [64] => 心 [65] => 欲 [66] => 碎 [67] => , [68] => 愁 [69] => 泪 [70] => 难 [71] => 收 [72] => , [73] => 又 [74] => 是 [75] => 黄 [76] => < [77] => / [78] => p [79] => > [80] => < [81] => p [82] => > [83] => 昏 [84] => 。 [85] => < [86] => / [87] => p [88] => > ) Array ( [0] => 诉 [1] => 衷 [2] => 情 [3] => · [4] => 一 [5] => 声 [6] => 画 [7] => 角 [8] => 日 [9] => 四 [10] => 曛 )
宋代·柳永的简介
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
...〔► 柳永的诗(182篇)〕