Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 燔 [4] => 柴 [5] => 烟 [6] => 断 [7] => 星 [8] => 河 [9] => 曙 [10] => 。 [11] => 宝 [12] => 辇 [13] => 回 [14] => 天 [15] => 步 [16] => 。 [17] => 端 [18] => 门 [19] => 羽 [20] => 卫 [21] => 簇 [22] => 雕 [23] => 阑 [24] => , [25] => 六 [26] => 乐 [27] => 舜 [28] => 韶 [29] => 先 [30] => 举 [31] => 。 [32] => 鹤 [33] => 书 [34] => 飞 [35] => 下 [36] => , [37] => 鸡 [38] => 竿 [39] => 高 [40] => 耸 [41] => , [42] => 恩 [43] => 霈 [44] => 均 [45] => 寰 [46] => 寓 [47] => 。 [48] => < [49] => / [50] => p [51] => > [52] => < [53] => p [54] => > [55] => 赤 [56] => 霜 [57] => 袍 [58] => 烂 [59] => 飘 [60] => 香 [61] => 雾 [62] => 。 [63] => 喜 [64] => 色 [65] => 成 [66] => 春 [67] => 煦 [68] => 。 [69] => 九 [70] => 仪 [71] => 三 [72] => 事 [73] => 仰 [74] => 天 [75] => 颜 [76] => , [77] => 八 [78] => 彩 [79] => 旋 [80] => 生 [81] => 眉 [82] => 宇 [83] => 。 [84] => 椿 [85] => 龄 [86] => 无 [87] => 尽 [88] => , [89] => 萝 [90] => 图 [91] => 有 [92] => 庆 [93] => , [94] => 常 [95] => 作 [96] => 乾 [97] => 坤 [98] => 主 [99] => 。 [100] => < [101] => / [102] => p [103] => > ) Array ( [0] => 御 [1] => 街 [2] => 行 [3] => ( [4] => 圣 [5] => 寿 [6] => · [7] => 二 [8] => 之 [9] => 一 [10] => · [11] => 双 [12] => 调 [13] => ) )
宋代·柳永的简介
柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。
...〔► 柳永的诗(182篇)〕