Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 萧 [4] => 氏 [5] => 贤 [6] => 夫 [7] => 妇 [8] => , [9] => 茅 [10] => 家 [11] => 好 [12] => 弟 [13] => 兄 [14] => 。 [15] => 羽 [16] => 轮 [17] => 飙 [18] => 驾 [19] => 赴 [20] => 层 [21] => 城 [22] => 。 [23] => 高 [24] => 会 [25] => 尽 [26] => 仙 [27] => 卿 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 一 [37] => 曲 [38] => 云 [39] => 谣 [40] => 为 [41] => 寿 [42] => 。 [43] => 倒 [44] => 尽 [45] => 金 [46] => 壶 [47] => 碧 [48] => 酒 [49] => 。 [50] => 醺 [51] => 酣 [52] => 争 [53] => 撼 [54] => 白 [55] => 榆 [56] => 花 [57] => 。 [58] => 踏 [59] => 碎 [60] => 九 [61] => 光 [62] => 霞 [63] => 。 [64] => < [65] => / [66] => p [67] => > ) Array ( [0] => 巫 [1] => 山 [2] => 一 [3] => 段 [4] => 云 [5] => · [6] => 萧 [7] => 氏 [8] => 贤 [9] => 夫 [10] => 妇 ) 巫山一段云·萧氏贤夫妇-柳永宋代-橙子学习网

《巫山一段云·萧氏贤夫妇》拼音版

宋代柳永

wushanyiduanyun··xiaoshixianfufu

xiaoshixianfufumaojiahaodixiongyulunbiaojiafucengchenggaohuijinxianqingyiquyunyaowei寿shoudaojinjinhubijiuxunhanzhenghanbaiyuhuatasuijiuguangxia

柳永简介

宋代·柳永的简介

柳永

柳永,(约987年—约1053年)北宋著名词人,婉约派代表人物。汉族,崇安(今福建武夷山)人,原名三变,字景庄,后改名永,字耆卿,排行第七,又称柳七。宋仁宗朝进士,官至屯田员外郎,故世称柳屯田。他自称“奉旨填词柳三变”,以毕生精力作词,并以“白衣卿相”自诩。其词多描绘城市风光和歌妓生活,尤长于抒写羁旅行役之情,创作慢词独多。铺叙刻画,情景交融,语言通俗,音律谐婉,在当时流传极其广泛,人称“凡有井水饮处,皆能歌柳词”,婉约派最具代表性的人物之一,对宋词的发展有重大影响,代表作 《雨霖铃》《八声甘州》。

...〔► 柳永的诗(182篇)