Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 奇 [4] => 俊 [5] => 无 [6] => 少 [7] => 年 [8] => , [9] => 日 [10] => 车 [11] => 何 [12] => 躃 [13] => 躃 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 我 [23] => 待 [24] => 纡 [25] => 双 [26] => 绶 [27] => , [28] => 遗 [29] => 我 [30] => 星 [31] => 星 [32] => 发 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 都 [42] => 门 [43] => 贾 [44] => 生 [45] => 墓 [46] => , [47] => 青 [48] => 蝇 [49] => 久 [50] => 断 [51] => 绝 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 寒 [61] => 食 [62] => 摇 [63] => 扬 [64] => 天 [65] => , [66] => 愤 [67] => 景 [68] => 长 [69] => 肃 [70] => 杀 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > [76] => < [77] => p [78] => > [79] => 皇 [80] => 汉 [81] => 十 [82] => 二 [83] => 帝 [84] => , [85] => 唯 [86] => 帝 [87] => 称 [88] => 睿 [89] => 哲 [90] => 。 [91] => < [92] => / [93] => p [94] => > [95] => < [96] => p [97] => > [98] => 一 [99] => 夕 [100] => 信 [101] => 竖 [102] => 儿 [103] => , [104] => 文 [105] => 明 [106] => 永 [107] => 沦 [108] => 歇 [109] => 。 [110] => < [111] => / [112] => p [113] => > ) Array ( [0] => 感 [1] => 讽 [2] => 五 [3] => 首 [4] => · [5] => 其 [6] => 二 )
唐代·李贺的简介
李贺(约公元791年-约817年),字长吉,汉族,唐代河南福昌(今河南洛阳宜阳县)人,家居福昌昌谷,后世称李昌谷,是唐宗室郑王李亮后裔。有“诗鬼”之称,是与“诗圣”杜甫、“诗仙”李白、“诗佛”王维相齐名的唐代著名诗人。著有《昌谷集》。李贺是中唐的浪漫主义诗人,与李白、李商隐称为唐代三李。有“‘太白仙才,长吉鬼才’之说。李贺是继屈原、李白之后,中国文学史上又一位颇享盛誉的浪漫主义诗人。李贺长期的抑郁感伤,焦思苦吟的生活方式,元和八年(813年)因病辞去奉礼郎回昌谷,27岁英年早逝。
...〔► 李贺的诗(47篇)〕