Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 常 [4] => 爱 [5] => 南 [6] => 山 [7] => 游 [8] => , [9] => 因 [10] => 而 [11] => 尽 [12] => 原 [13] => 隰 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 数 [23] => 朝 [24] => 至 [25] => 林 [26] => 岭 [27] => , [28] => 百 [29] => 仞 [30] => 登 [31] => 嵬 [32] => 岌 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 石 [42] => 壮 [43] => 马 [44] => 径 [45] => 穷 [46] => , [47] => 苔 [48] => 色 [49] => 步 [50] => 缘 [51] => 入 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 物 [61] => 奇 [62] => 春 [63] => 状 [64] => 改 [65] => , [66] => 气 [67] => 远 [68] => 天 [69] => 香 [70] => 集 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > [76] => < [77] => p [78] => > [79] => 虚 [80] => 洞 [81] => 策 [82] => 杖 [83] => 鸣 [84] => , [85] => 低 [86] => 云 [87] => 拂 [88] => 衣 [89] => 湿 [90] => 。 [91] => < [92] => / [93] => p [94] => > [95] => < [96] => p [97] => > [98] => 倚 [99] => 岩 [100] => 见 [101] => 庐 [102] => 舍 [103] => , [104] => 入 [105] => 户 [106] => 欣 [107] => 拜 [108] => 揖 [109] => 。 [110] => < [111] => / [112] => p [113] => > [114] => < [115] => p [116] => > [117] => 问 [118] => 性 [119] => 矜 [120] => 勤 [121] => 劳 [122] => , [123] => 示 [124] => 心 [125] => 教 [126] => 澄 [127] => 习 [128] => 。 [129] => < [130] => / [131] => p [132] => > [133] => < [134] => p [135] => > [136] => 玉 [137] => 英 [138] => 时 [139] => 共 [140] => 饭 [141] => , [142] => 芝 [143] => 草 [144] => 为 [145] => 余 [146] => 拾 [147] => 。 [148] => < [149] => / [150] => p [151] => > [152] => < [153] => p [154] => > [155] => 境 [156] => 绝 [157] => 人 [158] => 不 [159] => 行 [160] => , [161] => 潭 [162] => 深 [163] => 鸟 [164] => 空 [165] => 立 [166] => 。 [167] => < [168] => / [169] => p [170] => > [171] => < [172] => p [173] => > [174] => 一 [175] => 乘 [176] => 从 [177] => 此 [178] => 授 [179] => , [180] => 九 [181] => 转 [182] => 兼 [183] => 是 [184] => 给 [185] => 。 [186] => < [187] => / [188] => p [189] => > [190] => < [191] => p [192] => > [193] => 辞 [194] => 处 [195] => 若 [196] => 轻 [197] => 飞 [198] => , [199] => 憩 [200] => 来 [201] => 唯 [202] => 吐 [203] => 吸 [204] => 。 [205] => < [206] => / [207] => p [208] => > [209] => < [210] => p [211] => > [212] => 闲 [213] => 襟 [214] => 超 [215] => 已 [216] => 胜 [217] => , [218] => 回 [219] => 路 [220] => 倏 [221] => 而 [222] => 及 [223] => 。 [224] => < [225] => / [226] => p [227] => > [228] => < [229] => p [230] => > [231] => 烟 [232] => 色 [233] => 松 [234] => 上 [235] => 深 [236] => , [237] => 水 [238] => 流 [239] => 山 [240] => 下 [241] => 急 [242] => 。 [243] => < [244] => / [245] => p [246] => > [247] => < [248] => p [249] => > [250] => 渐 [251] => 平 [252] => 逢 [253] => 车 [254] => 骑 [255] => , [256] => 向 [257] => 晚 [258] => 睨 [259] => 城 [260] => 邑 [261] => 。 [262] => < [263] => / [264] => p [265] => > [266] => < [267] => p [268] => > [269] => 峰 [270] => 在 [271] => 野 [272] => 趣 [273] => 繁 [274] => , [275] => 尘 [276] => 飘 [277] => 宦 [278] => 情 [279] => 涩 [280] => 。 [281] => < [282] => / [283] => p [284] => > [285] => < [286] => p [287] => > [288] => 辛 [289] => 苦 [290] => 久 [291] => 为 [292] => 吏 [293] => , [294] => 劳 [295] => 生 [296] => 何 [297] => 妄 [298] => 执 [299] => 。 [300] => < [301] => / [302] => p [303] => > [304] => < [305] => p [306] => > [307] => 日 [308] => 暮 [309] => 怀 [310] => 此 [311] => 山 [312] => , [313] => 悠 [314] => 然 [315] => 赋 [316] => 斯 [317] => 什 [318] => 。 [319] => < [320] => / [321] => p [322] => > ) Array ( [0] => 奉 [1] => 使 [2] => 登 [3] => 终 [4] => 南 [5] => 山 )
唐代·王湾的简介
王湾作为开元初年的北方诗人,往来于吴楚间,被江南清丽山水所倾倒,并受到当时吴中诗人清秀诗风的影响,写下了一些歌咏江南山水的作品,《次北固山下》就是其中最为著名的一篇。尤其其中“海日生残夜,江春入旧年”两句,得到当时的宰相张说的极度赞赏,并亲自书写悬挂于宰相政事堂上,让文人学士作为学习的典范。由此,这两句诗中表现的那种壮阔高朗的境象便对盛唐诗坛产生了重要的影响。直到唐末诗人郑谷还说“何如海日生残夜,一句能令万古传”,表达出极度钦羡之情。
...〔► 王湾的诗(1篇)〕