Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 悠 [4] => 悠 [5] => 清 [6] => 江 [7] => 水 [8] => , [9] => 水 [10] => 落 [11] => 沙 [12] => 屿 [13] => 出 [14] => 。 [15] => 回 [16] => 潭 [17] => 石 [18] => 下 [19] => 深 [20] => , [21] => 绿 [22] => 筱 [23] => 岸 [24] => 傍 [25] => 密 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 鲛 [35] => 人 [36] => 潜 [37] => 不 [38] => 见 [39] => , [40] => 渔 [41] => 父 [42] => 歌 [43] => 自 [44] => 逸 [45] => 。 [46] => 忆 [47] => 与 [48] => 君 [49] => 别 [50] => 时 [51] => , [52] => 泛 [53] => 舟 [54] => 如 [55] => 昨 [56] => 日 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 夕 [66] => 阳 [67] => 开 [68] => 返 [69] => 照 [70] => , [71] => 中 [72] => 坐 [73] => 兴 [74] => 非 [75] => 一 [76] => 。 [77] => 南 [78] => 望 [79] => 鹿 [80] => 门 [81] => 山 [82] => , [83] => 归 [84] => 来 [85] => 恨 [86] => 如 [87] => 失 [88] => 。 [89] => < [90] => / [91] => p [92] => > ) Array ( [0] => 登 [1] => 江 [2] => 中 [3] => 孤 [4] => 屿 [5] => 赠 [6] => 白 [7] => 云 [8] => 先 [9] => 生 [10] => 王 [11] => 迥 )
唐代·孟浩然的简介
孟浩然(689-740),男,汉族,唐代诗人。本名不详(一说名浩),字浩然,襄州襄阳(今湖北襄阳)人,世称“孟襄阳”。浩然,少好节义,喜济人患难,工于诗。年四十游京师,唐玄宗诏咏其诗,至“不才明主弃”之语,玄宗谓:“卿自不求仕,朕未尝弃卿,奈何诬我?”因放还未仕,后隐居鹿门山,著诗二百余首。孟浩然与另一位山水田园诗人王维合称为“王孟”。
...〔► 孟浩然的诗(22篇)〕