Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 祇 [4] => 树 [5] => 夕 [6] => 阳 [7] => 亭 [8] => , [9] => 共 [10] => 倾 [11] => 三 [12] => 昧 [13] => 酒 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 雾 [23] => 暗 [24] => 水 [25] => 连 [26] => 阶 [27] => , [28] => 月 [29] => 明 [30] => 花 [31] => 覆 [32] => 牖 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 莫 [42] => 厌 [43] => 樽 [44] => 前 [45] => 醉 [46] => , [47] => 相 [48] => 看 [49] => 未 [50] => 白 [51] => 首 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > ) Array ( [0] => 法 [1] => 华 [2] => 寺 [3] => 西 [4] => 亭 [5] => 夜 [6] => 饮 )
唐代·柳宗元的简介
柳宗元(773年-819年),字子厚,唐代河东(今山西运城)人,杰出诗人、哲学家、儒学家乃至成就卓著的政治家,唐宋八大家之一。著名作品有《永州八记》等六百多篇文章,经后人辑为三十卷,名为《柳河东集》。因为他是河东人,人称柳河东,又因终于柳州刺史任上,又称柳柳州。柳宗元与韩愈同为中唐古文运动的领导人物,并称“韩柳”。在中国文化史上,其诗、文成就均极为杰出,可谓一时难分轩轾。
...〔► 柳宗元的诗(64篇)〕