Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 蒸 [4] => 气 [5] => 薄 [6] => 遥 [7] => 夜 [8] => , [9] => 高 [10] => 天 [11] => 星 [12] => 汉 [13] => 长 [14] => 。 [15] => 飘 [16] => 风 [17] => 从 [18] => 天 [19] => 来 [20] => , [21] => 萤 [22] => 火 [23] => 生 [24] => 微 [25] => 芒 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 愿 [35] => 得 [36] => 及 [37] => 良 [38] => 时 [39] => , [40] => 寄 [41] => 怀 [42] => 在 [43] => 众 [44] => 芳 [45] => 。 [46] => 申 [47] => 椒 [48] => 杂 [49] => 菌 [50] => 桂 [51] => , [52] => 佩 [53] => 之 [54] => 永 [55] => 不 [56] => 忘 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 无 [66] => 为 [67] => 遝 [68] => 零 [69] => 节 [70] => , [71] => 所 [72] => 得 [73] => 在 [74] => 焜 [75] => 黄 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 暑 [1] => 夜 [2] => 感 [3] => 言 [4] => 四 [5] => 首 [6] => [7] => 其 [8] => 一 )
清代·曹家达的简介
曹家达,字颖甫、尹甫,号鹏南,别号拙巢老人。江苏江阴人。光绪二十一年(1895年)中孝廉(举人),后入南菁书院,研究经书及诗文。废科举后,他深入研读《伤寒论》、《金匮要略》,二年后取得应手而愈的疗效。以此益信经方之验。
...〔► 曹家达的诗(11篇)〕