Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 圆 [4] => 荷 [5] => 发 [6] => 朱 [7] => 华 [8] => , [9] => 杂 [10] => 佩 [11] => 风 [12] => 泠 [13] => 泠 [14] => 。 [15] => 散 [16] => 发 [17] => 出 [18] => 林 [19] => 下 [20] => , [21] => 微 [22] => 凉 [23] => 生 [24] => 广 [25] => 庭 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 披 [35] => 襟 [36] => 延 [37] => 夕 [38] => 爽 [39] => , [40] => 萋 [41] => 然 [42] => 怀 [43] => 袖 [44] => 馨 [45] => 。 [46] => 抚 [47] => 兹 [48] => 念 [49] => 远 [50] => 人 [51] => , [52] => 仰 [53] => 看 [54] => 参 [55] => 辰 [56] => 星 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > [62] => < [63] => p [64] => > [65] => 亮 [66] => 无 [67] => 鹍 [68] => 鹏 [69] => 翮 [70] => , [71] => 逍 [72] => 遥 [73] => 徙 [74] => 南 [75] => 溟 [76] => 。 [77] => < [78] => / [79] => p [80] => > ) Array ( [0] => 暑 [1] => 夜 [2] => 感 [3] => 言 [4] => 四 [5] => 首 [6] => [7] => 其 [8] => 二 )
清代·曹家达的简介
曹家达,字颖甫、尹甫,号鹏南,别号拙巢老人。江苏江阴人。光绪二十一年(1895年)中孝廉(举人),后入南菁书院,研究经书及诗文。废科举后,他深入研读《伤寒论》、《金匮要略》,二年后取得应手而愈的疗效。以此益信经方之验。
...〔► 曹家达的诗(11篇)〕