Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 少 [4] => 师 [5] => 殊 [6] => 不 [7] => 义 [8] => , [9] => 留 [10] => 恨 [11] => 在 [12] => 岩 [13] => 阿 [14] => 。 [15] => 吾 [16] => 道 [17] => 先 [18] => 名 [19] => 教 [20] => , [21] => 斯 [22] => 人 [23] => 且 [24] => 啸 [25] => 歌 [26] => 。 [27] => < [28] => / [29] => p [30] => > [31] => < [32] => p [33] => > [34] => 晓 [35] => 将 [36] => 云 [37] => 气 [38] => 散 [39] => , [40] => 春 [41] => 使 [42] => 鸟 [43] => 声 [44] => 多 [45] => 。 [46] => 麋 [47] => 鹿 [48] => 饶 [49] => 甘 [50] => 草 [51] => , [52] => 分 [53] => 人 [54] => 亦 [55] => 太 [56] => 和 [57] => 。 [58] => < [59] => / [60] => p [61] => > ) Array ( [0] => 赠 [1] => 某 [2] => 上 [3] => 人 [4] => [5] => 其 [6] => 四 ) 赠某上人 其四-屈大均清代-橙子学习网

《赠某上人 其四》拼音版

清代屈大均

zengmoushangren qisi

shaoshishubuyiliuhenzaiyanawudaoxianmingjiaosirenqiexiaogexiaojiangyunqisanchun使shiniaoshengduomi鹿luraogancaofenrenyitaihe

屈大均简介

清代·屈大均的简介

屈大均

屈大均(1630—1696)明末清初著名学者、诗人,与陈恭尹、梁佩兰并称“岭南三大家”,有“广东徐霞客”的美称。字翁山、介子,号莱圃,汉族,广东番禺人。曾与魏耕等进行反请活动。后为僧,中年仍改儒服。诗有李白、屈原的遗风,著作多毁于雍正、乾隆两朝,后人辑有《翁山诗外》、《翁山文外》、《翁山易外》、《广东新语》及《四朝成仁录》,合称“屈沱五书”。

...〔► 屈大均的诗(16篇)