Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 双 [4] => 蛾 [5] => 桂 [6] => 叶 [7] => 吴 [8] => 妆 [9] => 浅 [10] => , [11] => 香 [12] => 袖 [13] => 凭 [14] => 肩 [15] => 。 [16] => 水 [17] => 调 [18] => 初 [19] => 圆 [20] => 。 [21] => 绛 [22] => 蜡 [23] => 风 [24] => 消 [25] => 细 [26] => 细 [27] => 寒 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 月 [37] => 华 [38] => 人 [39] => 意 [40] => 分 [41] => 张 [42] => 后 [43] => , [44] => 雁 [45] => 语 [46] => 寥 [47] => 天 [48] => 。 [49] => 花 [50] => 梦 [51] => 空 [52] => 烟 [53] => 。 [54] => 风 [55] => 景 [56] => 何 [57] => 尝 [58] => 似 [59] => 去 [60] => 年 [61] => 。 [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > ) Array ( [0] => 采 [1] => 桑 [2] => 子 )
清代·朱祖谋的简介
朱祖谋(1857年—1931年),,原名朱孝臧,字藿生,一字古微,一作古薇,号沤尹,又号彊村,浙江吴兴人。光绪九年(1883)进士,官至礼部右侍郎,因病假归作上海寓公。工倚声,为晚清四大词家之一,著作丰富。书法合颜、柳于一炉;写人物、梅花多饶逸趣。卒年七十五。著有《彊村词》。
...〔► 朱祖谋的诗(7篇)〕