Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 落 [4] => 花 [5] => 飞 [6] => 絮 [7] => 茫 [8] => 茫 [9] => , [10] => 古 [11] => 来 [12] => 多 [13] => 少 [14] => 愁 [15] => 人 [16] => 意 [17] => 。 [18] => 游 [19] => 丝 [20] => 窗 [21] => 隙 [22] => , [23] => 惊 [24] => 飙 [25] => 树 [26] => 底 [27] => , [28] => 暗 [29] => 移 [30] => 人 [31] => 世 [32] => 。 [33] => 一 [34] => 梦 [35] => 醒 [36] => 来 [37] => , [38] => 起 [39] => 看 [40] => 明 [41] => 镜 [42] => , [43] => 二 [44] => 毛 [45] => 生 [46] => 矣 [47] => 。 [48] => 有 [49] => 葡 [50] => 萄 [51] => 美 [52] => 酒 [53] => , [54] => 芙 [55] => 蓉 [56] => 宝 [57] => 剑 [58] => , [59] => 都 [60] => 未 [61] => 称 [62] => , [63] => 平 [64] => 生 [65] => 志 [66] => 。 [67] => < [68] => / [69] => p [70] => > [71] => < [72] => p [73] => > [74] => 我 [75] => 是 [76] => 垦 [77] => 塞 [78] => 倍 [79] => 客 [80] => , [81] => 二 [82] => 十 [83] => 年 [84] => 、 [85] => 软 [86] => 红 [87] => 尘 [88] => 里 [89] => 。 [90] => 无 [91] => 言 [92] => 独 [93] => 对 [94] => , [95] => 青 [96] => 灯 [97] => 一 [98] => 点 [99] => , [100] => 神 [101] => 游 [102] => 天 [103] => 际 [104] => 。 [105] => 海 [106] => 水 [107] => 浮 [108] => 空 [109] => , [110] => 空 [111] => 中 [112] => 楼 [113] => 阁 [114] => , [115] => 万 [116] => 重 [117] => 苍 [118] => 翠 [119] => 。 [120] => 待 [121] => 骖 [122] => 鸾 [123] => 归 [124] => 去 [125] => , [126] => 层 [127] => 霄 [128] => 回 [129] => 首 [130] => , [131] => 又 [132] => 西 [133] => 风 [134] => 起 [135] => 。 [136] => < [137] => / [138] => p [139] => > ) Array ( [0] => 水 [1] => 龙 [2] => 吟 [3] => · [4] => 落 [5] => 花 [6] => 飞 [7] => 絮 [8] => 茫 )
清代·文廷式的简介
文廷式(1856~1904),近代词人、学者、维新派思想家。字道希(亦作道羲、道溪),号云阁(亦作芸阁),别号纯常子、罗霄山人、芗德。江西萍乡人。出生于广东潮州,少长岭南,为陈澧入室弟子。光绪十六年(1890年)榜眼。1898年戊戌政变后出走日本。1904年逝世于萍乡。
...〔► 文廷式的诗(56篇)〕