Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 点 [4] => 滴 [5] => 芭 [6] => 蕉 [7] => 心 [8] => 欲 [9] => 碎 [10] => , [11] => 声 [12] => 声 [13] => 催 [14] => 忆 [15] => 当 [16] => 初 [17] => 。 [18] => 欲 [19] => 眠 [20] => 还 [21] => 展 [22] => 旧 [23] => 时 [24] => 书 [25] => 。 [26] => 鸳 [27] => 鸯 [28] => 小 [29] => 字 [30] => , [31] => 犹 [32] => 记 [33] => 手 [34] => 生 [35] => 疏 [36] => 。 [37] => < [38] => / [39] => p [40] => > [41] => < [42] => p [43] => > [44] => 倦 [45] => 眼 [46] => 乍 [47] => 低 [48] => 缃 [49] => 帙 [50] => 乱 [51] => , [52] => 重 [53] => 看 [54] => 一 [55] => 半 [56] => 模 [57] => 糊 [58] => 。 [59] => 幽 [60] => 窗 [61] => 冷 [62] => 雨 [63] => 一 [64] => 灯 [65] => 孤 [66] => 。 [67] => 料 [68] => 应 [69] => 情 [70] => 尽 [71] => , [72] => 还 [73] => 道 [74] => 有 [75] => 情 [76] => 无 [77] => ? [78] => < [79] => / [80] => p [81] => > ) Array ( [0] => 临 [1] => 江 [2] => 仙 [3] => · [4] => 点 [5] => 滴 [6] => 芭 [7] => 蕉 [8] => 心 [9] => 欲 [10] => 碎 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕