Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 空 [4] => 山 [5] => 梵 [6] => 呗 [7] => 静 [8] => , [9] => 水 [10] => 月 [11] => 影 [12] => 俱 [13] => 沉 [14] => 。 [15] => 悠 [16] => 然 [17] => 一 [18] => 境 [19] => 人 [20] => 外 [21] => , [22] => 都 [23] => 不 [24] => 许 [25] => 尘 [26] => 侵 [27] => 。 [28] => 岁 [29] => 晚 [30] => 忆 [31] => 曾 [32] => 游 [33] => 处 [34] => , [35] => 犹 [36] => 记 [37] => 半 [38] => 竿 [39] => 斜 [40] => 照 [41] => , [42] => 一 [43] => 抹 [44] => 界 [45] => 疏 [46] => 林 [47] => 。 [48] => 绝 [49] => 顶 [50] => 茅 [51] => 庵 [52] => 里 [53] => , [54] => 老 [55] => 衲 [56] => 正 [57] => 孤 [58] => 吟 [59] => 。 [60] => < [61] => / [62] => p [63] => > [64] => < [65] => p [66] => > [67] => 云 [68] => 中 [69] => 锡 [70] => , [71] => 溪 [72] => 头 [73] => 钓 [74] => , [75] => 涧 [76] => 边 [77] => 琴 [78] => 。 [79] => 此 [80] => 生 [81] => 著 [82] => 几 [83] => 两 [84] => 屐 [85] => , [86] => 谁 [87] => 识 [88] => 卧 [89] => 游 [90] => 心 [91] => ? [92] => 准 [93] => 拟 [94] => 乘 [95] => 风 [96] => 归 [97] => 去 [98] => , [99] => 错 [100] => 向 [101] => 槐 [102] => 安 [103] => 回 [104] => 首 [105] => , [106] => 何 [107] => 日 [108] => 得 [109] => 投 [110] => 簪 [111] => 。 [112] => 布 [113] => 袜 [114] => 青 [115] => 鞋 [116] => 约 [117] => , [118] => 但 [119] => 向 [120] => 画 [121] => 图 [122] => 寻 [123] => 。 [124] => < [125] => / [126] => p [127] => > ) Array ( [0] => 水 [1] => 调 [2] => 歌 [3] => 头 [4] => · [5] => 题 [6] => 西 [7] => 山 [8] => 秋 [9] => 爽 [10] => 图 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕