Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 春 [4] => 浅 [5] => , [6] => 红 [7] => 怨 [8] => , [9] => 掩 [10] => 双 [11] => 环 [12] => 。 [13] => 微 [14] => 雨 [15] => 花 [16] => 间 [17] => , [18] => 昼 [19] => 闲 [20] => 。 [21] => 无 [22] => 言 [23] => 暗 [24] => 将 [25] => 红 [26] => 泪 [27] => 弹 [28] => 。 [29] => 阑 [30] => 珊 [31] => , [32] => 香 [33] => 销 [34] => 轻 [35] => 梦 [36] => 还 [37] => 。 [38] => < [39] => / [40] => p [41] => > [42] => < [43] => p [44] => > [45] => 斜 [46] => 倚 [47] => 画 [48] => 屏 [49] => 思 [50] => 往 [51] => 事 [52] => , [53] => 皆 [54] => 不 [55] => 是 [56] => , [57] => 空 [58] => 作 [59] => 相 [60] => 思 [61] => 字 [62] => 。 [63] => 记 [64] => 当 [65] => 时 [66] => 垂 [67] => 柳 [68] => 丝 [69] => , [70] => 花 [71] => 枝 [72] => , [73] => 满 [74] => 庭 [75] => 蝴 [76] => 蝶 [77] => 儿 [78] => 。 [79] => < [80] => / [81] => p [82] => > ) Array ( [0] => 河 [1] => 传 [2] => · [3] => 春 [4] => 浅 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕