Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 独 [4] => 背 [5] => 残 [6] => 阳 [7] => 上 [8] => 小 [9] => 楼 [10] => , [11] => 谁 [12] => 家 [13] => 玉 [14] => 笛 [15] => 韵 [16] => 偏 [17] => 幽 [18] => 。 [19] => 一 [20] => 行 [21] => 白 [22] => 雁 [23] => 遥 [24] => 天 [25] => 暮 [26] => , [27] => 几 [28] => 点 [29] => 黄 [30] => 花 [31] => 满 [32] => 地 [33] => 秋 [34] => 。 [35] => < [36] => / [37] => p [38] => > [39] => < [40] => p [41] => > [42] => 惊 [43] => 节 [44] => 序 [45] => , [46] => 叹 [47] => 沉 [48] => 浮 [49] => , [50] => 秾 [51] => 华 [52] => 如 [53] => 梦 [54] => 水 [55] => 东 [56] => 流 [57] => 。 [58] => 人 [59] => 间 [60] => 所 [61] => 事 [62] => 堪 [63] => 惆 [64] => 怅 [65] => , [66] => 莫 [67] => 向 [68] => 横 [69] => 塘 [70] => 问 [71] => 旧 [72] => 游 [73] => 。 [74] => < [75] => / [76] => p [77] => > ) Array ( [0] => 于 [1] => 中 [2] => 好 [3] => · [4] => 独 [5] => 背 [6] => 残 [7] => 阳 [8] => 上 [9] => 小 [10] => 楼 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕