Array ( [0] => 白 [1] => 草 [2] => 黄 [3] => 羊 [4] => 外 [5] => , [6] => 空 [7] => 闻 [8] => 觱 [9] => 篥 [10] => 哀 [11] => 。 [12] => < [13] => / [14] => p [15] => > [16] => < [17] => p [18] => > [19] => 遥 [20] => 寻 [21] => 苏 [22] => 武 [23] => 庙 [24] => , [25] => 不 [26] => 上 [27] => 李 [28] => 陵 [29] => 台 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 风 [39] => 助 [40] => 群 [41] => 鹰 [42] => 击 [43] => , [44] => 云 [45] => 随 [46] => 万 [47] => 马 [48] => 来 [49] => 。 [50] => < [51] => / [52] => p [53] => > [54] => < [55] => p [56] => > [57] => 关 [58] => 前 [59] => 无 [60] => 数 [61] => 柳 [62] => , [63] => 一 [64] => 夜 [65] => 落 [66] => 龙 [67] => 堆 [68] => 。 [69] => < [70] => / [71] => p [72] => > ) Array ( [0] => 云 [1] => 州 [2] => 秋 [3] => 望 )
清代·屈大均的简介
屈大均(1630—1696)明末清初著名学者、诗人,与陈恭尹、梁佩兰并称“岭南三大家”,有“广东徐霞客”的美称。字翁山、介子,号莱圃,汉族,广东番禺人。曾与魏耕等进行反请活动。后为僧,中年仍改儒服。诗有李白、屈原的遗风,著作多毁于雍正、乾隆两朝,后人辑有《翁山诗外》、《翁山文外》、《翁山易外》、《广东新语》及《四朝成仁录》,合称“屈沱五书”。
...〔► 屈大均的诗(16篇)〕