Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 湔 [4] => 裙 [5] => 独 [6] => 上 [7] => 小 [8] => 渔 [9] => 矶 [10] => , [11] => 袜 [12] => 罗 [13] => 微 [14] => 溅 [15] => 春 [16] => 泥 [17] => 。 [18] => 一 [19] => 篙 [20] => 生 [21] => 绿 [22] => 画 [23] => 桥 [24] => 低 [25] => , [26] => 昨 [27] => 夜 [28] => 前 [29] => 溪 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 回 [39] => 首 [40] => 楝 [41] => 花 [42] => 风 [43] => 急 [44] => , [45] => 催 [46] => 归 [47] => 暮 [48] => 雨 [49] => 霏 [50] => 霏 [51] => 。 [52] => 扑 [53] => 天 [54] => 香 [55] => 絮 [56] => 拥 [57] => 凄 [58] => 迷 [59] => , [60] => 南 [61] => 北 [62] => 东 [63] => 西 [64] => 。 [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > ) Array ( [0] => 画 [1] => 堂 [2] => 春 [3] => · [4] => 湔 [5] => 裙 [6] => 独 [7] => 上 [8] => 小 [9] => 渔 [10] => 矶 )
清代·顾贞观的简介
顾贞观(1637-1714)清代文学家。原名华文,字远平、华峰,亦作华封,号梁汾,江苏无锡人。明末东林党人顾宪成四世孙。康熙五年举人,擢秘书院典籍。曾馆纳兰相国家,与相国子纳兰性德交契,康熙二十三年致仕,读书终老。贞观工诗文,词名尤著,著有《弹指词》、《积书岩集》等。顾贞观与陈维嵩、朱彝尊并称明末清初“词家三绝”,同时又与纳兰性德、曹贞吉共享“京华三绝”之誉。
...〔► 顾贞观的诗(10篇)〕