Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 过 [4] => 尽 [5] => 遥 [6] => 山 [7] => 如 [8] => 画 [9] => 。 [10] => 短 [11] => 衣 [12] => 匹 [13] => 马 [14] => 。 [15] => 萧 [16] => 萧 [17] => 落 [18] => 木 [19] => 不 [20] => 胜 [21] => 秋 [22] => , [23] => 莫 [24] => 回 [25] => 首 [26] => 、 [27] => 斜 [28] => 阳 [29] => 下 [30] => 。 [31] => < [32] => / [33] => p [34] => > [35] => < [36] => p [37] => > [38] => 别 [39] => 是 [40] => 柔 [41] => 肠 [42] => 萦 [43] => 挂 [44] => 。 [45] => 待 [46] => 归 [47] => 才 [48] => 罢 [49] => 。 [50] => 却 [51] => 愁 [52] => 拥 [53] => 髻 [54] => 向 [55] => 灯 [56] => 前 [57] => , [58] => 说 [59] => 不 [60] => 尽 [61] => 、 [62] => 离 [63] => 人 [64] => 话 [65] => 。 [66] => < [67] => / [68] => p [69] => > ) Array ( [0] => 一 [1] => 络 [2] => 索 [3] => · [4] => 过 [5] => 尽 [6] => 遥 [7] => 山 [8] => 如 [9] => 画 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕