Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 问 [4] => 我 [5] => 何 [6] => 心 [7] => ? [8] => 却 [9] => 构 [10] => 此 [11] => 、 [12] => 三 [13] => 楹 [14] => 茅 [15] => 屋 [16] => 。 [17] => 可 [18] => 学 [19] => 得 [20] => 、 [21] => 海 [22] => 鸥 [23] => 无 [24] => 事 [25] => , [26] => 闲 [27] => 飞 [28] => 闲 [29] => 宿 [30] => 。 [31] => 百 [32] => 感 [33] => 都 [34] => 随 [35] => 流 [36] => 水 [37] => 去 [38] => , [39] => 一 [40] => 身 [41] => 还 [42] => 被 [43] => 浮 [44] => 名 [45] => 束 [46] => 。 [47] => 误 [48] => 东 [49] => 风 [50] => 、 [51] => 迟 [52] => 日 [53] => 杏 [54] => 花 [55] => 天 [56] => , [57] => 红 [58] => 牙 [59] => 曲 [60] => 。 [61] => < [62] => / [63] => p [64] => > [65] => < [66] => p [67] => > [68] => 尘 [69] => 土 [70] => 梦 [71] => , [72] => 蕉 [73] => 中 [74] => 鹿 [75] => 。 [76] => 翻 [77] => 覆 [78] => 手 [79] => , [80] => 看 [81] => 棋 [82] => 局 [83] => 。 [84] => 且 [85] => 耽 [86] => 闲 [87] => 殢 [88] => 酒 [89] => , [90] => 消 [91] => 他 [92] => 薄 [93] => 福 [94] => 。 [95] => 雪 [96] => 后 [97] => 谁 [98] => 遮 [99] => 檐 [100] => 角 [101] => 翠 [102] => , [103] => 雨 [104] => 余 [105] => 好 [106] => 种 [107] => 墙 [108] => 阴 [109] => 绿 [110] => 。 [111] => 有 [112] => 些 [113] => 些 [114] => 、 [115] => 欲 [116] => 说 [117] => 向 [118] => 寒 [119] => 宵 [120] => , [121] => 西 [122] => 窗 [123] => 烛 [124] => 。 [125] => < [126] => / [127] => p [128] => > ) Array ( [0] => 满 [1] => 江 [2] => 红 [3] => · [4] => 茅 [5] => 屋 [6] => 新 [7] => 成 [8] => 却 [9] => 赋 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕