Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 燕 [4] => 子 [5] => 不 [6] => 曾 [7] => 来 [8] => , [9] => 小 [10] => 院 [11] => 阴 [12] => 阴 [13] => 雨 [14] => 。 [15] => 一 [16] => 角 [17] => 阑 [18] => 干 [19] => 聚 [20] => 落 [21] => 花 [22] => , [23] => 此 [24] => 是 [25] => 春 [26] => 归 [27] => 处 [28] => 。 [29] => < [30] => / [31] => p [32] => > [33] => < [34] => p [35] => > [36] => 弹 [37] => 泪 [38] => 别 [39] => 东 [40] => 风 [41] => , [42] => 把 [43] => 酒 [44] => 浇 [45] => 飞 [46] => 絮 [47] => : [48] => 化 [49] => 了 [50] => 浮 [51] => 萍 [52] => 也 [53] => 是 [54] => 愁 [55] => , [56] => 莫 [57] => 向 [58] => 天 [59] => 涯 [60] => 去 [61] => ! [62] => < [63] => / [64] => p [65] => > ) Array ( [0] => 卜 [1] => 算 [2] => 子 [3] => · [4] => 燕 [5] => 子 [6] => 不 [7] => 曾 [8] => 来 )
清代·蒋春霖的简介
蒋春霖(1818~1868)晚清词人。字鹿潭,江苏江阴人,后居扬州。咸丰中曾官两淮盐大使,遭罢官。一生潦倒,后因情事投水自杀(一说仰药死)。早年工诗,中年一意于词,与纳兰性德、项鸿祚有清代三大词人之称,所作《水云楼词》以身遭咸丰间兵事,特多感伤之音,诗作传世仅数十首,称《水云楼賸稿》。
...〔► 蒋春霖的诗(6篇)〕