Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 金 [4] => 鸭 [5] => 消 [6] => 香 [7] => , [8] => 银 [9] => 虬 [10] => 泻 [11] => 水 [12] => , [13] => 谁 [14] => 家 [15] => 夜 [16] => 笛 [17] => 飞 [18] => 声 [19] => 。 [20] => 正 [21] => 上 [22] => 林 [23] => 雪 [24] => 霁 [25] => , [26] => 鸳 [27] => 甃 [28] => 晶 [29] => 莹 [30] => 。 [31] => 鱼 [32] => 龙 [33] => 舞 [34] => 罢 [35] => 香 [36] => 车 [37] => 杳 [38] => , [39] => 剩 [40] => 尊 [41] => 前 [42] => 、 [43] => 袖 [44] => 掩 [45] => 吴 [46] => 绫 [47] => 。 [48] => 狂 [49] => 游 [50] => 似 [51] => 梦 [52] => , [53] => 而 [54] => 今 [55] => 空 [56] => 记 [57] => , [58] => 密 [59] => 约 [60] => 烧 [61] => 灯 [62] => 。 [63] => < [64] => / [65] => p [66] => > [67] => < [68] => p [69] => > [70] => 追 [71] => 念 [72] => 往 [73] => 事 [74] => 难 [75] => 凭 [76] => 。 [77] => 叹 [78] => 火 [79] => 树 [80] => 星 [81] => 桥 [82] => , [83] => 回 [84] => 首 [85] => 飘 [86] => 零 [87] => 。 [88] => 但 [89] => 九 [90] => 逵 [91] => 烟 [92] => 月 [93] => , [94] => 依 [95] => 旧 [96] => 笼 [97] => 明 [98] => 。 [99] => 楚 [100] => 天 [101] => 一 [102] => 带 [103] => 惊 [104] => 烽 [105] => 火 [106] => , [107] => 问 [108] => 今 [109] => 宵 [110] => 、 [111] => 可 [112] => 照 [113] => 江 [114] => 城 [115] => 。 [116] => 小 [117] => 窗 [118] => 残 [119] => 酒 [120] => , [121] => 阑 [122] => 珊 [123] => 灯 [124] => 灺 [125] => , [126] => 别 [127] => 自 [128] => 关 [129] => 情 [130] => 。 [131] => < [132] => / [133] => p [134] => > ) Array ( [0] => 金 [1] => 菊 [2] => 对 [3] => 芙 [4] => 蓉 [5] => · [6] => 上 [7] => 元 )
清代·纳兰性德的简介
纳兰性德(1655-1685),满洲人,字容若,号楞伽山人,清代最著名词人之一。其诗词“纳兰词”在清代以至整个中国词坛上都享有很高的声誉,在中国文学史上也占有光采夺目的一席。他生活于满汉融合时期,其贵族家庭兴衰具有关联于王朝国事的典型性。虽侍从帝王,却向往经历平淡。特殊的生活环境背景,加之个人的超逸才华,使其诗词创作呈现出独特的个性和鲜明的艺术风格。流传至今的《木兰花令·拟古决绝词》——“人生若只如初见,何事秋风悲画扇?等闲变却故人心,却道故人心易变。”富于意境,是其众多代表作之一。
...〔► 纳兰性德的诗(223篇)〕